Realizację pierwszej w Polsce ściany oporowej T-WALL rozpoczęto w pierwszych dniach listopada 1998 r. przy ulicy Płockiej w Gdyni. Ulicę tę o szerokości jezdni 6,0 m wybudowano w 1997 r. wzdłuż stromego zbocza porośniętych lasem wzgórz morenowych. W trakcie prac podcięto i odsłonięto naturalnie ukształtowane i stateczne zbocze. Doprowadziło to do uaktywnienia się procesów erozyjnych, powstania wyżłobień i obsunięć gruntu oraz zagroziło stateczności skarpy przylegającej do nowo wybudowanej ulicy na długości ok. 385 m.
W rejonie wzgórz morenowych występują utwory czwartorzędowe, głównie wodno-lodowcowe piaski i żwiry. Zbocze i podnóże skarpy zbudowane jest głównie ze średnio zagęszczonych piasków drobnych i pylastych z lokalnymi przewarstwieniami piasku i gliny piaszczystej w stanie plastycznym. Woda gruntowa występuje poniżej podłoża skarpy, poza zasięgiem robót ziemnych.
Ścianę oporową T-WALL o wysokości zmiennej od 1,0 do 4,5 m zaprojektowano i wykonano w układzie schodkowym, z wykorzystaniem elementów o standardowej fakturze lica ściany. Stosownie do wykonanych obliczeń statycznych, użyto elementy o zmiennych długościach ścianki kotwiącej 2,4, 1,8 i 1,2 m. W miejscach wymagających zmiany wysokości ściany zastosowano elementy skośne, płytowe. Do wbudowania na długości 385 m przewidziano około 1000 elementów T-WALL.
Na koronie skarpy, wzdłuż zwieńczenia ściany przewidziano odwodnienie powierzchniowe (rynna betonowa) dla wód opadowych. Wody te odprowadzane są do studzienek deszczowych.
Na poziomych półkach ściany oporowej przewidziano roślinność ozdobną (krzewy, trawa), co podniesie walory estetyczne projektowanego rozwiązania i złagodzi kontrast pomiędzy stromą skarpą i drogą z kostki betonowej.
Realizację przedsięwzięcia zaplanowano w okresie od listopada 1998 r. do marca 1999 r. Montaż ściany oporowej prowadziła sześcioosobowa ekipa wykonawcza. Prace kontynuowano z powodzeniem w ciągu 17 dni roboczych, pomimo niesprzyjających warunków pogodowych w drugiej połowie listopada. Prace przerwano z nastaniem w pełni zimowej aury pod koniec miesiąca, gdy bardzo niskie temperatury (około -15°C) utrudniły wykonywanie zagęszczania gruntu zasypowego. Do grudnia 1998 r. zamontowano ponad 300 elementów, głównie z warstw najniższych, które wymagają zwiększonej pracochłonności. Przyjmując dni robocze montażu – oznacza to średnią wydajność dzienną ok. 18 elementów (ok. 20 m2 lica ściany). Układanie dalszych warstw elementów było znacznie szybsze, gdyż układano, bez większego trudu, powyżej 30 elementów dziennie (ok. 35 m2 lica ściany dziennie).
Koszty ściany oporowej T-WALL realizowanej w Gdyni okazały się niższe o 30% od kosztów innych, konwencjonalnych metod stabilizacji skarpy.
Oprócz budowy pierwszej w kraju ściany oporowej T-WALL w Gdyni, przygotowano projekty z zastosowaniem systemu T-WALL w innych rejonach kraju.
System T-WALL ma bardzo szeroki zakres zastosowań jako obiekty stałe i tymczasowe. Na terenie Polski wykorzystano go już w realizacji kilkudziesięciu inwestycji, począwszy od umocnień skarp, brzegów rzek, wałów przeciwpowodziowych, a skończywszy na budowie przyczółków mostowych, najazdów na wiadukty, umocnień parkingów.